Warm
Je kunt tegenwoordig ongestraft beweren dat er een hek rond jouw land moet komen om de boze buitenwereld weg te houden. Op deze meer dan zonnige zondag doe ik daar eens een keer aan mee.
Herfst in Wolluk
Geen gras meer te bekennen, alles ligt bedekt onder een laagje fraai gekleurde bladeren. Opgeteld bij de prachtige kleuren die er nog in de bomen te zien zijn levert dat heerlijke plaatjes op.
Deze week nog te bewonderen in uw eigen wandelpark.
Jules
De witte zaadjes van de springbalsemien smaken naar peultjes! En de steeltjes van het zevenblad naar worteltjes en bleekselderij! Bovendien zitten ze vol vitamines. “Ik gooi ze door pannenkoekenbeslag”, zegt Jules Faber, gids tijdens deze zondagochtendlijke ‘geurwandeling’ in en rond het wandelpark.
Vertrekken
Wanneer voelt iemand zich thuis? En wanneer ben je, zoals zanger en dichter Marco Martens op zijn nieuwste cd onderzoekt, ’tot vertrekken bestemd’?
Tot vertrekken bestemd was ik in ieder geval deze week zeker niet tijdens de kennismakingsavond van popkoor Tumult, in atelier Winterdijk 30b.
Vluchten
Ze komen. Ik heb er nog geen gezien. Maar het moet een kwestie van tijd zijn. Op een dag, binnenkort, zal ik ergens een groepje vluchtelingen zien lopen, of misschien gewoon eentje, van wie ik dan denk: ze zijn er! Wat nu?
Vrienden
De Vrienden van Sint Jan de Doper proberen de prachtige kerk in het hart van Waalwijk, ontworpen door architect Valk die zich liet inspireren door de Aya Sofia-moskee in Istanbul, nieuwe bestemmingen te geven om dit cultuurmonument van de ondergang te redden.
Cosmos
Overweldigend. Dat was de tentoonstelling Wolluk in the Sixties in het Huis van Waalwijk. Bijna drieduizend mensen togen naar het voormalige stadhuis. Iemand die het op Facebook 'een aanfluiting' vond omdat het gebouw niet voor gehandicapten toegankelijk is, heeft het toch echt niet goed begrepen. Daar deed architect Kropholler in de jaren dertig van de vorige eeuw nog niet aan en dat kun je de vrijwilligers van Heemkundekring de Erstelinghe ook niet kwalijk nemen.